prof. dr hab. n. med. Jarosław Pinkas
1. Budowa zaufania do szczepień ochronnych w oparciu o podstawową opiekę zdrowotną.
2. Budowa zaufania do szczepień jako element programów promocji zdrowia w miejscu pracy, w tym utworzenie warunków organizacyjno-prawnych, motywujących pracodawców do prowadzenia programów proszczepionkowych skierowanych do pracowników.
3. Wprowadzenie edukacji na temat szczepień i chorób zakaźnych do programów nauczania w szkołach, dostosowanych do etapu edukacji i aktualnych szczepień realizowanych w ramach Programu Szczepień Ochronnych.
4. Utworzenie systemu elektronicznego gromadzenia danych na temat realizacji obowiązku szczepień wynikającego z Programu Szczepień Ochronnych i świadczeń medycznych związanych ze szczepieniami, celem dostarczenia wiarygodnych danych na temat poziomu odporności populacyjnej w czasie rzeczywistym.
5. Weryfikacja aktów prawnych dotyczących organizacji systemu szczepień ochronnych celem zapewnienia przejrzystych regulacji prawnych wspierających budowę zaufania do szczepień.
6. Budowanie wzrostu zaufania do szczepień zalecanych, w tym szczepień sezonowych (np. przeciw grypie).
7. Zmiana strategii komunikacyjnej w zakresie szczepień celem przekonania wątpiących (tzw. osoby prezentujące szczepionkowe wahanie się), którzy stanowią dominującą grupę odmawiających lub opóźniających decyzję o szczepieniu, zamiast bezpośredniego adresowania komunikatów do osób wykazujących jednoznacznie negatywne postawy wobec szczepień.
8. Przeciwdziałanie rozpowszechnianiu dezinformacji i szczepionkowych fake-newsów poprz utworzenie systemu do wczesnej ich identyfikacji i wdrożenie algorytmu postępowania mającego na celu przeciwdziałanie dezinformacji zdrowotnej.
9. Dążenie do utrzymania poziomu odporności populacyjnej przeciw chorobom zakaźnym jako jeden z filarów bezpieczeństwa zdrowotnego państwa i uwzględnienie polityki zdrowotnej w zakresie szczepień ochronnych jako jednego z elementów strategii bezpieczeństwa narodowego.
10. Monitorowanie sytuacji epidemiologicznej, w tym występowania chorób zakaźnych i realizacji szczepień ochronnych w innych krajach Europejskich (ze szczególnym uwzględnieniem krajów rozwijających się), celem identyfikacji potencjalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa zdrowotnego wynikających z różnic w odsetku zaszczepionej populacji w poszczególnych krajach.